Met veel plezier presenteren Marres en Odapark de vierde editie van de Limburg Biënnale, een tentoonstelling die een dwarsdoorsnede biedt van de beeldende kunst in Limburg en omgeving.
Open Call
Volgend op het enorme succes van de vorige edities, zullen Marres en Odapark begin 2026 een open call plaatsen. Bij de vorige editie in 2024 ontvingen we een overweldigend aantal van 1600 aanmeldingen. Uiteindelijk waren er 500 werken van 350 kunstenaars te zien, verdeeld over Odapark in Venray en Marres in Maastricht.
Datum
23 februari – 8 maart 2026
Meer informatie over de open call, hoe je je werk instuurt, veelgestelde vragen en de selectieprocedure volgt!
Jury
Het jury- en curatorenteam van professionele kunstenaars beoordeelt de inzendingen, zonder te weten van wie de ingezonden kunstwerken zijn. Vervolgens richten zij met hun selectie een ruimte in bij Marres of Odapark, waar ze ook eigen werk tonen.
De juryleden van de Limburg Biënnale 2026 zijn:
Marres
Morena Bamberger
Mounir Eddib
Arash Fakhim
Henri Jacobs
Juul Kraijer
Charl Landvreugd
Bodil Ouedraogo
Ilke Paddenburg
Misha de Ridder
Lydia Schouten
Koen Taselaar
Simone Trum (Team Thursday)
Odapark
Simone Albers
Sara Bachour
Maarten Bel
Club LAM: Marloes IJpelaar, Ella Kamerbeek, Ayla Çekin Satijn
Karin Peulen
Puck Verkade
datum jurydagen
16 & 17 april 2026
Bio’s juryleden
Morena Bamberger (Nederland, 1994) is een multidisciplinair kunstenaar wiens werk zich beweegt op het snijvlak van installatiekunst, sculptuur, video, schilderkunst en scenografie. Haar praktijk is diepgeworteld in een zintuiglijke, mystieke beeldtaal die surrealistisch en bezwerend aandoet. Ze creëert totaalervaringen waarin geur, geluid en kleur samenkomen in een poëtisch samenspel van het zichtbare en het onzichtbare.
Een terugkerend thema in haar oeuvre is de verwevenheid van het alledaagse met het etherische. Bamberger beschouwt haar werk als ‘een visueel kanaal tussen werelden’, waarin intuïtie en het onderbewustzijn en bovennatuurlijke ervaringen de leidraad vormen.
Opgegroeid binnen de Sinti-gemeenschap, vormt haar culturele achtergrond een onuitgesproken maar wezenlijke onderlaag in haar werk. ‘De meeste mensen zien een aangespoeld steentje,’ stelt ze, ‘maar beseffen niet dat ze kijken naar een fragment van een eeuwenoud gebergte.’
morenabambergerart.com
Mounir Eddib (België, 1995) is een Marokkaans-Belgische schilder en mixed media kunstenaar geboren in Waterschei, een arbeiderswijk gelegen aan de rand van buiten gebruik gestelde kolenmijnen in Genk. Als kleinzoon van een mijnwerker en zoon van Amazigh (Berber) ouders uit de grensgebieden van de Westelijke Sahara, is zijn autobiografische kunst geïnspireerd door kwesties zoals migratie, de rauwheid van industriële landschappen en Noord-Afrikaanse mythologie. Eddib’s werk reageert op de deels onzichtbaar gemaakte erfenis van Limburgse mijnbouwsites.
Hij toont de lichamen van uitgebuite mensen van kleur, bijvoorbeeld als voorouderlijke schimmen die het land achtervolgen. Hij put uit Amazigh, Sahrawi en islamitische volksrituelen en magische gebruiken om zijn kunst te doordringen met amuletachtige eigenschappen, met name door het gebruik van traditioneel beschermende stoffen zoals lood, teer en indigo. Daarnaast gebruikt hij ook afvalstoffen zoals hoogovenslak uit verlaten mijnheuvels, om zijn werk fysiek met deze locaties te verbinden.
mounireddib.com
Arash Fakhim Esmaeilian (Iran, 1987) kwam in 1992 met zijn familie naar Nederland als politiek vluchteling. Opgegroeid in een arbeiderswijk was een kunstenaarsbestaan geen vanzelfsprekende weg, maar toch vond Fakhim zijn plek in de kunst. Zijn praktijk onderzoekt schilderkunst via ongewone materialen en methoden, waarbij hij de grenzen van het medium oprekt en bevraagt. Een terugkerend thema is de botsing met opgelegde regels en conventies: niet om schilderkunst af te wijzen, maar om haar geschiedenis en beperkingen kritisch te bevragen. Inspiratie haalt hij uit toevallige vondsten, dagelijkse omgevingen en de spanning tussen persoonlijk geheugen en collectieve vorm. Zijn werk zoekt geen vaste antwoorden, maar opent ruimte tussen oppervlak en diepte, afwezigheid en herinnering, object en echo.
Fakhim werkt met het besef dat de kunstwereld vaak bepaald wordt door gesloten deuren en machtsstructuren. Kunst is voor hem geen neutrale ruimte, maar een veld waar toegang en zichtbaarheid steeds onderhandeld worden. Achter de façade van inclusiviteit en verfijning schuilt vaak een voorkeur voor het vertrouwde, waardoor anderen buitengesloten blijven. Fakhim positioneert zich niet als dissident, maar als verstorende kracht die wijst op wat nog steeds onwelkom is. Met projecten als Bar Haram en Sofreh creëert hij tijdelijke, horizontale ruimtes als alternatief voor de uitsluitende logica van instituties.
@goldenboybumaye
Henri Jacobs (Nederland, 1957) woont en werkt sinds 1993 in Brussel.
De 40 jaar aan kunstproductie heeft een divers oeuvre opgeleverd dat gaat van schilderijen, geweven wandtapijten, muurschilderingen, opdrachten in baksteen en kassei-mozaieken, keramiek, tot tekeningen in verschillende technieken.
In september 2013 werd het boek Henri Jacobs – Journal Drawings gepubliceerd door Roma Publications Amsterdam. Het boek is een neerslag van negen jaar tekenen en het verzamelen van beelden.
In november 2024 verscheen het boek New Surface Research bij dezelfde uitgeverij. Het bevat de neerslag van 10 jaar aan papieren vlechtwerk. Het idee Oppervlak Onderzoek is het leidmotief in het spelen met de tweedimensionaliteit: de tactiliteit en de recto – verso propositie van het papieren oppervlak.
henrijacobsjournaldrawings.blogspot.com
Juul Kraijer (Nederland, 1970) is in 1994 afgestudeerd van de Academie van Beeldende Kunst Rotterdam.
Haar tekeningen, beelden, foto’s en videowerken zijn sindsdien wereldwijd in musea en galeries getoond en zijn opgenomen in tal van museumcollecties waaronder die van het MoMA, New York; Museum Moderner Kunst, Wenen; Museum Kunst Palast, Düsseldorf; Staatliche Museen zu Berlin; MONA, Tasmanië; Fondation Louis Vuitton, Parijs en diverse Nederlandse musea.
Haar werk ontving verscheidene prijzen, waaronder de Pendrecht Cultuur Prijs, de Thérèse van Duyl-Schwartze portretprijs en drie LensCulture Awards (Portrait en Black & White in 2018, Critics’ Choice in 2023). In 2018 werden haar tekeningen genomineerd voor de prestigieuze Franse Prix Guerlain du Dessin Contemporain.
juulkraijer.com
Charl Landvreugd (Suriname, 1971) is kunstenaar, curator en docent, en hoofd Onderzoek & Curatoriële Praktijk bij het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij promoveerde in Curating Contemporary Art aan het Royal College of Art in Londen en bekleedde verschillende fellowships, onder meer bij BAK Utrecht, het Van Abbemuseum en het Research Center for Material Culture. Zijn teksten zijn gepubliceerd in toonaangevende kunsttijdschriften en magazines zoals Open Arts Journal, Small Axe Magazine, ARC Magazine, Uprising Art en Metropolis M. Landvreugd is lid van de Akademie van Kunsten en auteur van Becoming Afro-Dutch: Hybrid Being in Black Art and Culture.
Bodil Ouedraogo (Nederland, 1995) is een kunstenaar en modeontwerper die in haar werk zoekt naar verbindingen tussen verschillende culturele vormen van zelfpresentatie. Ze onderzoekt hoe vaste ideeën over mensen en objecten in beweging kunnen worden gebracht door alternatieve hiërarchieën en perspectieven te introduceren. Met een multidisciplinaire aanpak verweeft ze beweging, stoffen, fotografie, film, dans en sculptuur in wat zij ziet als de kunst van het verkleden.
Haar praktijk wordt gevoed door een diep besef van verbondenheid. Vanuit de gedachte, die ze tijdens haar verblijven in Burkina Faso vaak tegenkomt, dat een mens nooit alleen staat maar altijd deel uitmaakt van een groter geheel, legt ze verbanden tussen persoonlijke en collectieve geschiedenissen. In haar werk vormt dit zich tot een web van verhalen en identiteiten waarin vergeten of verwaarloosde elementen opnieuw zichtbaar worden gemaakt. Zo opent ze ruimte voor een radicale verbeelding waarin alle onderdelen naast elkaar kunnen bestaan.
bodilouedraogo.com
Ilke Paddenburg (Nederland, 1988) is een bekroonde acteur, schrijver en regisseur, bekend om haar krachtige en veelzijdige aanwezigheid op het toneel en op het scherm. Sinds haar afstuderen aan de Toneelschool in Arnhem in 2011 werkte ze voor toonaangevende gezelschappen en is ze sinds 2019 vast verbonden aan Internationaal Theater Amsterdam (ITA), waar ze hoofdrollen speelde in producties van onder anderen Eline Arbo en Ivo van Hove.
In 2016 ontving ze de Colombina voor beste vrouwelijke bijrol voor haar rol in Een soort Hades (Theater Utrecht). In 2022 werd ze opnieuw voor deze prijs genomineerd, voor haar rol in in de Dokter (ITA) van Robert Icke.
Paddenburg was op het scherm te zien in onder meer Het Kamp (Gouden Kalf-nominatie beste hoofdrol korte film) en Modern Love Amsterdam. In de afgelopen jaren verbreedde ze haar werkterrein naar regie en scenario. Haar korte filmdebuut A Day in the Life of a Female Frame ging in première op het Les Arcs Film Festival 2023. Haar tweede film, A Shot at Art, bevindt zich momenteel in postproductie.
Misha de Ridder (Nederland, 1971) is een beeldend kunstenaar die werkt met fotografie, video en digitale media. Zijn contemplatieve beelden nodigen uit tot een diepgaande verkenning van de manieren waarop wij de wereld om ons heen waarnemen en interpreteren.
Zijn werk is op brede schaal tentoongesteld, onder andere in Foam Fotografiemuseum, het Museum of the City of New York en het Stedelijk Museum Amsterdam en maakt deel uit van vooraanstaande collecties zoals het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Museum of Fine Arts Houston en Museum Voorlinden.
Lydia Schouten (1948, Nederland) wordt beschouwd als een pionier van de performance- en videokunst in Nederland. Sinds de jaren zeventig onderzoekt zij in haar werk de positie van de vrouw en de rol van de kunstenaar, vaak door middel van confronterende en gelaagde beelden. Met haar performances en videowerken wist zij taboes te doorbreken en thema’s als genderrollen, seksualiteit en machtsverhoudingen op scherp te zetten.
Schouten verwierf bekendheid met werken waarin zij zichzelf opvoert in uiteenlopende personificaties – soms speels, verleidelijk en uitdagend, soms indringend en confronterend. In het iconische How does it feel to be a sex object (1978) verschijnt zij in korset, vastgebonden aan elastische koorden: een krachtig beeld dat zowel kwetsbaarheid als verzet belichaamt. Haar oeuvre combineert onderzoekende nieuwsgierigheid met een kritische blik op maatschappelijke normen, die zij niet zelden ter discussie stelt of ondermijnt.
Deze strijdlustige houding gaat hand in hand met een meer contemplatieve en gevoelige kant, waardoor haar werk meerdere lagen kent en blijft resoneren bij een breed publiek. De hernieuwde aandacht van een jongere generatie kunstenaars en curatoren toont hoe actueel en inspirerend haar thematiek nog altijd is.
Koen Taselaar (Nederland, 1986) creëert een eigenzinnige artistieke wereld vol visuele woordspelingen en gelaagde beeldtaal. Hij begint vaak met uitgewerkte tekeningen, waarna zijn werk zich uitbreidt naar andere media zoals keramiek, zeefdruk, textiel en sculptuur.
In 2025 is zijn werk onder andere te zien bij CCCOD in Tours, het Sainsbury Centre in Norwich en het Asger Jorn-huis in Albisola.
Simone Trum is grafisch ontwerper en medeoprichter van Team Thursday, een grafisch ontwerpbureau dat zij samen met Loes van Esch oprichtte en dat gevestigd is in Rotterdam. Het bureau richt zich op het ontwerpen van visuele identiteiten, boeken en ruimtelijke objecten. Daarbij staat een bijzondere interesse voor typografie centraal, evenals een nieuwsgierigheid naar materialen en de mogelijke performativiteit van objecten.
Altijd op zoek naar patronen in hun omgeving en daarbuiten, onderzoeken zij hoe deze zich kunnen vertalen naar ontwerpen. Naast hun ontwerppraktijk geven zij onregelmatig (inter)nationale workshops, doceren zij Typografie aan ArtEZ Arnhem en organiseren zij tentoonstellingen. Voorheen gebeurde dit in het voorste gedeelte van hun studio, TTHQ, en vanaf nu in hun nieuwe werkruimte: de J.J.P. Oud-kerk in Rotterdam-Zuid, waar TTHQ een nieuwe vorm krijgt.
Simone Albers (Nederland, 1990) maakt kleurrijke schilderijen, sculpturen en installaties die inzoomen op de meer-dan-menselijke omgeving en de manieren waarop we hiermee verbonden zijn. Via haar praktijk poogt ze een openheid voor de levendige, complexe en dynamische aard van de wereld om ons heen te genereren om uiteindelijk het antropocentrische denkkader uit te dagen.
Albers studeerde Fine Art aan ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten Arnhem. Haar werk was onder andere te zien in solopresentaties in het Valkhof Museum, Kunstenlab, Galerie Maurits van de Laar en Platform POST. In 2019 werd haar werk genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en in 2022 won ze de Sieger White Award, waarna haar boek Myriad Ways of Being ~ Being of Myriad Ways bij Jap Sam Books verscheen. Haar praktijk wordt momenteel ondersteund door het Mondriaan Fonds met de bijdrage Kunstenaar Basis (2025-2029).
Sara Bachour (Italië/Syrië, 1988) benadert haar praktijk als een internetantropoloog of, eerlijk gezegd, als een stalker. Ze verzamelt de sporen die mensen online achterlaten: een meme, een screenshot, een halfvergeten opmerking, een videobekentenis, een gebaar… Deze fragmenten zijn overblijfselen van hoe mensen de wereld proberen te begrijpen, terwijl veranderingen sneller gaan dan onze lichamen zich kunnen aanpassen.
In haar praktijk brengt Bachour deze fragmenten terug naar een menselijke schaal, met de overtuiging dat digitale sporen, net zoals ideeën, nooit immaterieel zijn; ze kunnen opinies veranderen en beïnvloeden hoe we leven. Ze gebruikt de traagheid van handwerk als een manier om terug te keren naar menselijke tijd. Haar werk varieert van installaties en video tot sculptuur, schilderkunst en welke vorm het werk ook maar vraagt.
Ze woont en werkt in Maastricht, waar ze afstudeerde in Beeldende Kunst aan de Maastricht Academy en waar ze nu lesgeeft. Wanneer ze niet verdwaald is in online rabbit holes, probeert ze eens wat vaker gras aan te raken.
Maarten Bel (Nederland, 1987) is een multidisciplinaire kunstenaar met een sociaal en educatief gerichte praktijk. Vanuit Het Belhuis – zijn werkplek in het hart van Rotterdam-West – ontwikkelt hij projecten op het snijvlak van kunst en educatie. Het Belhuis fungeert als uitvalsbasis voor zowel zijn eigen werk als samenwerkingen met de wijk. Bel beweegt zich tussen uiteenlopende culturele contexten: van het Stedelijk Museum Schiedam en de VPRO (De Cadeaufabriek) tot het buurthuis om de hoek.
Zijn werk wordt gekenmerkt door speelsheid, verwondering en een sterke betrokkenheid bij de wereld om hem heen. Terugkerende fascinaties – zoals ratten, takken en het bedenken van cadeautjes – vormen onverwachte ingangen tot grotere vragen over menselijkheid en verbeelding. Naast zijn eigen praktijk is Bel als docent verbonden aan de Willem de Kooning Academie.
Club Lam is een feministisch gezelschap dat theater, film, tekst, beeld en andere disciplines samenbrengt in brutale, scherpe en speelse voorstellingen. Ayla Çekin Satijn, Marloes IJpelaar en Ella Kamerbeek maken werk dat vrouwelijke perspectieven centraal stelt en de verhalen hervertelt die te lang door mannen zijn gedomineerd. Club Lam bevraagt bestaande structuren met humor, muzikaliteit en lef, en creëert ruimte voor verbeelding, confrontatie en bevrijding. Hun stijl is eclectisch en onvoorspelbaar, hun inhoud urgent en maatschappelijk geladen. In een landschap waarin oude stemmen nog vaak het hardst klinken, laat Club Lam een ander geluid horen: poëtisch, punk en compromisloos.
clublam.nl
Karin Peulen (Nederland) studeerde beeldhouwkunst aan de Academie Beeldende Kunsten in Maastricht en schilderkunst aan de Universidad Bellas Artes in Barcelona.
In haar werk staat de wisselwerking tussen kleur en structuur centraal, gevoed door thema’s als herinnering, nalatenschap en sociale verbondenheid. Ze werkt met klassieke media zoals zeefdruk, fotografie en textiel, waarin ze het spanningsveld tussen kunst en maatschappelijke dynamiek onderzoekt. Architectuur en stedenbouw vormen vaker de leidraad als verbindend element. Telkens opnieuw bevraagt Peulen de relatie van de mens tot zijn omgeving en de manier waarop die waargenomen en beleefd wordt.
Karin Peulen woont in Maastricht en is als docent verbonden aan de academies in Maastricht en Hasselt. Haar werk wordt vertegenwoordigd door Galerie Belleparais in München.
Puck Verkade (Nederland, 1987) behaalde haar BFA aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en voltooide een MFA in Fine Art aan Goldsmiths, London. Haar werk is getoond op diverse internationale locaties, zoals de 16e Biennale de Lyon: Manifesto Of Fragility, de Artissima Art Fair in Turijn, het Museum voor Hedendaagse Kunst in Wrocław (Polen), het Kunstmuseum Den Haag, LISTE Art Fair en Kunstmuseum Gegenwart in Basel. Ze werd geselecteerd als resident artist in 2017-2018 bij Sarabande, The Lee Alexander McQueen Foundation in Londen. In 2021 ontving ze de prestigieuze Charlotte Köhler Prijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds in Nederland.
Het werk van Verkade maakt deel uit van zowel privé- als openbare collecties wereldwijd, zoals de Fondazione Sandretto Re Rebaudengo in Turijn, de Servais Family Collection in Brussel, de EKARD Collection in Wassenaar, en anderen. Sinds 2018 wordt Verkade uitgenodigd om te doceren, lezingen te geven en workshops te organiseren bij diverse bachelor- en masteropleidingen door heel Europa.
Voor de pers
Voor persverzoeken, beeldmateriaal en interviewaanvragen voor deelnemende curatoren en kunstenaars kun je contact opnemen met communicatie@marres.org.
