In de zomer van 2024 organiseert Marres in samenwerking met Odapark, Venray de derde editie van de Limburg Biënnale: een groepstentoonstelling die de professionele met de amateurkunsten verbindt.
Met een overweldigend aantal van ruim 3.000 ingezonden kunstwerken werd de open call op 10 maart afgesloten.
Beide voorgaande edities van de Limburg Biënnale waren een groot succes. In 2022 ontving Marres na plaatsing van de open call 1.600 ingezonden kunstwerken, 500 meer dan in 2020. De Limburg Biënnale bleek een echte publiekslieveling en werd de best bezochte tentoonstelling bij Marres van 2022. Voor veel deelnemers was de groepstentoonstelling een stimulans voor hun carrière en een verrijking van hun portfolio.
Open Call
De open call is inmiddels gesloten.
Marres en Odapark nodigden iedereen die zich kunstenaar voelt uit deel te nemen aan de Limburg Biënnale via onze open call, ook kunstenaars die niet aan Limburg verbonden zijn. Van 19 februari t/m 10 maart 2024 konden geïnteresseerden, jong en oud, gevestigd en onbekend, van individu tot collectief, zich met een maximum van drie bestaande kunstwerken inschrijven. Dit mocht elk type kunstwerk zijn: schilderij, video, sculptuur, audio, performance etc.
Jury
Het jury- en curatorenteam van 18 professionele kunstenaars beoordeelt de inzendingen, zonder te weten wie de ingezonden kunstwerken heeft gemaakt. Vervolgens richten zij met hun selectie een ruimte in bij Marres of Odapark, waar ze ook eigen werk tonen. De jury telt leden uit Limburg en daarbuiten.
De jurydagen vonden plaats op 11 en 12 april 2024. In de week van 29 april t/m 3 mei 2024 worden de geselecteerde kunstenaars bekend gemaakt.
Juryleden
Karina Beumer (Peize, 1988) heeft een interactieve artistieke praktijk die wordt gevormd door dialogen met – of geboeid te worden door – iets of iemand anders. Dit resulteert in video’s, installaties, en publicaties die ontstaan uit tekeningen van observaties en onaangekondigde performances. Beumer zoekt naar een absurde en surreële relatie tussen het innerlijke (gedachten, miscommunicatie) en de fysieke wereld (taal, netwerken). In een droomachtig universum verbindt ze banale kwesties met persoonlijke fantasieën door gebruik te maken van strategieën van bestaande structuren zoals popsongs, blockbusters en live action rollenspellen. Haar film genaamd (…) is te zien op 2doc.nl en op dit moment is Beumer op zoek naar een vervanger voor zichzelf.
Eugenie Boon (Willemstad, 1995) is een Curaçaose beeldend kunstenaar gevestigd in Den Haag. Ze studeerde cum laude af aan de HKU in 2020 en won de prijs voor Artistic Achievement. In haar praktijk combineert ze storytelling en commentaar, en vertaalt dit in haar performances, schilderijen en installaties. Haar werk is opgenomen in verschillende collecties, onder meer in het Stedelijk Museum Schiedam, en in de collectie van de Vrije Universiteit Amsterdam, AMC.
Katrein Breukers (Tilburg, 1991) woont en werkt in Rotterdam. Ze studeerde af aan de FHK in Tilburg en deed een masteropleiding Beeldende Kunst aan de AKV St. Joost in ‘s-Hertogenbosch. Projectmatig werken kenmerkt haar praktijk, waarin ze ruimte maakt voor samenwerking en improvisatie, en waarin ze een persoonlijke aanpak hanteert. In haar installaties implementeert Beukers verschillende technieken en materialen, met name keramiek en textiel. Ze herwaardeert praktijken van decoratief vakmanschap die historisch gezien niet als hogere kunstvormen worden beschouwd. Een voorbeeld van dit streven is het gebruik van de quilt in haar recente werken. Breukers’ werk was te zien in galeries en kunstruimtes, waaronder bij TENT in Rotterdam Gallery Vriend van Bavink in Amsterdam en Hotel Maria Kapel in Hoorn. Ze ontving verschillende stipendia en in 2017 won zij de AG-Kunstprijs.
Anne Büscher (Stuttgart, 1991) verbindt kunst, design en wetenschap door middel van artistieke experimenten, waarin ze de gebruikelijke functies en identiteit van bekende materialen zoals glas, steen, fotopapier, lucht, licht en elektriciteit in vraag stelt en verruimt. Haar werken nemen de vorm aan van arrangementen, artistieke documentatie en objecten die pas hun volledige potentieel bereiken wanneer ze geactiveerd of gebruikt worden. Büscher’s creaties komen voort uit haar scherpe bewustzijn van de inherente gevoeligheid van objecten en spelen met de relatie tussen authenticiteit en verbeelding. Ze heeft deelgenomen aan verschillende internationale residenties en haar werk is tentoongesteld op diverse locaties, waaronder PAD Paris, TOKAS Tokyo, Miriam Gallery New York en Ludwig Forum Aachen.
Bonno van Doorn (Amsterdam, 1977) studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie in 2008, waarna bekend werd door zijn schilderijen en sculpturen die hij verwerkt in uitgebreide installaties. Zijn werk was op een reeks locaties te zien, onder meer bij C&H Galerie (Amsterdam), Greylight Projects in (Brussel), Supermarket Art Fair (Stockholm) en bij Marres in Maastricht. Van Doorn gaf tevens les aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hij is ook medeoprichter van ART BAR KIPPY.
Pablo Hannon (Santiago, 1973) verkent verschillende expressies in zijn artistieke praktijk. Vanuit zijn activistische roots in Mapuche (Chili) en bewustzijn van onrechtvaardigheid elders in de wereld, richtte hij The School op; een fluïde, autonome ruimte en methodologie waarmee hij toegankelijke, interdisciplinaire samenwerkingen met lokale en internationale participanten mogelijk maakt. Hannons’ eigen artistieke experimenten berusten op tekenkunst en vormgeving en spelen in op de geïmproviseerde en performatieve interactie met het publiek. Hij deelt zijn kennis, vaardigheden en speelsheid op verschillende kunstacademies, onder andere Hogeschool Zuyd.
Jan Hoek (1984) voelt zich aangetrokken tot de schoonheid van buitenstaanders en werkt graag wereldwijd samen met mensen die normaal gesproken over het hoofd worden gezien. In Hoek’s universum zijn ‘normale’ mensen vreemden en heersen de ‘outsiders’. Zo heeft Hoek een wereld van supersterren gefotografeerd, zoals de taxichauffeurs van Nairobi, heeft hij psychedelische zines gemaakt over sekstoerismehoofdstad Pattaya (Thailand), en heeft hij een serie gemaakt over de Maasai (Kenia & Tanzania) om hun stereotyperende imago te doorbreken. Hij heeft werken gepresenteerd in Foam (Amsterdam), Unseen Festival (Amsterdam), Photoville (New York), Fomu (Antwerpen) en Lagos Photo (Lagos).
patricia kaersenhout (we/us) (Den Helder, 1966) is een Afro-Nederlandse beeldend kunstenaar en denker. In haar werk onderzoekt ze de nog altijd actuele erfenis van slavernij en kolonialisme in de Nederlandse context en daarbuiten. kaersenhout heeft een kritische en radicale betrokkenheid bij kwesties rond ras, seksualiteit en gender, en geniet erkenning om haar tomeloze inzet voor artistieke en activistische projecten.
Ze staat bekend om haar veelzijdige projecten in en met de samenleving, waarin ze haar publiek vraagt na te denken over hoe zijzelf mogelijk betrokken zijn bij de Nederlandse en Europese koloniale geschiedenis en haar hedendaagse erfenis. kersenhout’s werk omvat een monument ter nagedachtenis aan de Trans Atlantische slavernij, Monument van Vlucht en Verzet, dat in opdracht van de gemeente Utrecht werd gemaakt, (H)erkennen herbouwen; De wonderkamers van het Rotterdams Verleden in opdracht van de Kunsthal en museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam, en haar monografie Open-Ended Visons of Possibilities dat werd uitgegeven door Japsam publishers en werd gelanceerd in 2023.
Paul Kooiker (Rotterdam, 1964) studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Rijksakademie in Amsterdam (1990-1992). Kooiker werd in 1996 bekroond met de Prix-de-Rome Fotografie en in 2009 met de A. Roland Holst Award voor zijn oeuvre. Het werk van Kooiker is in tal van solo- en groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland te zien geweest, waaronder in Museum Folkwang, Essen (2021/22, DE); Museum Voorlinden, Wassenaar (2020, NL); Centraal Museum, Utrecht (2020, NL); FOMU Fotomuseum, Antwerpen (2018, BE); Fotomuseum Den Haag (2014, NL) en Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam (2009, NL). Zijn werk bevindt zich in tal van internationale openbare en particuliere collecties.
De kunstenaarspraktijk van Maartje Korstanje (Goes, 1982) wordt gedreven door een sterk besef van de eindigheid van het leven en de omgang met dit besef. Zij richt zich op de spanning tussen groei en verval, zowel in de natuurlijke als in de kunstmatige wereld, maar voornamelijk in het grensgebied waar beide werelden elkaar ontmoeten. Intuïtie en verbeelding zijn belangrijke drijfveren in dit scheppend oeuvre en hoewel Korstanje met uiteenlopende materialen werkt is karton een vaste basis, waarbij constant nieuwe mogelijkheden worden onderzocht.
Korstanje studeerde aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost (Breda) en het Sandberg Instituut (Amsterdam). Ze was één van de winnaars van de Prix de Rome in 2007 en werd in 2014 genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Ook deed zij mee aan verschillende residentie programma’s en werd haar werk onder meer gepresenteerd in Kunstmuseum Den Haag, ISCP New York en Gyeonggi Museum of Contemporary Ceramic Art in Korea.
Marijn van Kreij (Middelrode, 1978) is beeldend kunstenaar en docent. Zijn recente werk omvat tekeningen, schilderingen, collages en mobiles die hij samenbrengt in zorgvuldig gecomponeerde tentoonstellingen. In zijn werk combineert hij kunsthistorische referenties met illustraties uit kinderboeken, verpakkingen van etenswaar of gevonden dichtregels. Het hergebruik van beeld en taal, het werken met herhaling, en een focus op de handeling van het tekenen en schilderen zélf vormen de kern van zijn veelzijdige praktijk. In de zomer van 2018 was van Kreij zijn werk te zien in de solotentoonstelling Nude in the Studio bij Marres. Hij is als docent verbonden aan de Gerrit Rietveld Academie en werkt samen met andere makers uit de kunst- en theaterwereld binnen het collectief it is part of an ensemble.
Anouk Kruithof (Dordrecht, 1981) is transdisciplinair kunstenaar en houdt zich bezig met verschillende digitale en analoge praktijken. Haar werk verbeeldt de vergankelijkheid en chaos van deze wereld door urgente maatschappelijke vraagstukken aan te kaarten en deze vanuit persoonlijke ervaring te benaderen. Kruithof wil hiermee de gevoeligheden van de huidige tijdsgeest blootleggen. Kruithof had eerder solotentoonstellingen in Foam Amsterdam, Centro de la Imagen Mexico City en Stedelijk Museum Amsterdam. Haar werk is ook opgenomen in de collecties van SFMoMA (San Francisco), Museum Folkwang (Essen) en Museum Voorlinden (Wassenaar). Kruithof werd geselecteerd voor de Eregalerij van de Nederlandse fotografie in het Nederlands Fotomuseum in 2021 en haar meest gerenommeerde project Universal Tongue werd internationaal in verschillende musea tentoongesteld.
Birthe Leemeijer (Amsterdam, 1972) woont in Heemstede en volgde behalve een opleiding aan de Rietveldacademie en het Sandberg instituut ook een hoveniersopleiding. Voor haar is het werken in de open ruimte de ideale conditie om de betekenis van de kunst en haar plaats in de wereld te bevragen. Om dat te realiseren gaat zij een samenwerking aan met steeds andere partijen en betrokkenen die zich mede inzetten om het project inhoud en vorm te geven. Daarbij speelt de al dan niet aanwezigheid van andere levensvormen (planten, dieren) en de waarde die we daaraan toekennen een steeds belangrijkere rol. Werken die Leemeijer onder andere heeft gerealiseerd zijn een Reservaat voor Eenzaamheid in Almere, de IJsfontein in Dokkum, en L’Essence de Mastenbroek. Dit laatste werk is een parfum, het resultaat van een zoektocht naar de essentie van de polder Mastenbroek. De geur, een vloeibaar landschap, vindt via een geheim leidingstelsel zijn weg naar allerlei tentoonstellingen in de wereld, zoals een installatie in het Nederlands paviljoen op de wereldtentoonstelling in Dubai in 2021 en binnenkort in het Museum Krona in Uden. Ook won ze in 1996 de basisprijs Prix de Rome, kunst in de publieke ruimte.
Fleur Pierets (Zelzate, 1973) is een Belgische performancekunstenaar, bestselling schrijver en LGBTQ+ activist. Samen met haar vrouw Julian P. Boom richtte ze Et Alors? Magazine op en lanceerde ze in 2017 22-The Project, een performance kunstwerk waarin het stel van plan was te trouwen in elk land dat destijds het homohuwelijk legaliseerde. Ze trouwden in vier landen voordat Boom vroegtijdig kwam te overlijden. Dit leidde in 2018 tot Pierets’ schijversdebuut met haar memoire Julian, welke momenteel verfilmd wordt door het productiehuis van Lukas Dhont. Pierets’ schreef vervolgens het tweedelige kinderboek Love Around the World (2019) en Love is Love (2020), en een nieuwe roman Heerlijk Monster (2024). Daarnaast presenteert ze wereldwijd op consulaten, ambassades en bij bedrijven zoals Google over het belang van LHBTQ+ rechten. Momenteel werkt ze aan een opera, een nieuwe roman en een performance kunstwerk dat in maart 2024 in première gaat.
Jan Rothuizen (Amsterdam, 1968) is een hedendaags beeldend kunstenaar die verschillende publicaties geeft uitgebracht. Sommige hiervan zijn vertaald naar het Engels, Spaans en Chinees. Zijn werk staat maandelijks in de Volkskrant en is internationaal tentoongesteld bij verschillende gerenommeerde instituten, zoals het Museum of Modern Art in New York, Stedelijk Museum in Amsterdam en op de Internationale Architectuur Tentoonstelling van La Biennale di Venezia. Dit najaar verschijnt een nieuwe editie van zijn boek ‘De zachte atlas van Amsterdam’. Hij was eerder jurylid voor de AFK Amsterdam Prijs (2022) en zit in verschillende nationale kunstcommissies.
Sanne Vaassen (Heerlen, 1991) onderzoekt binnen haar artistieke praktijk de vloeiende transitie van materie en fenomenen zoals de cyclus van water, de transformatie van bomen gedurende de seizoenen en de evolutie van taal. Centrale thema’s binnen haar uiteenlopende werken zijn dan ook tijd en processen van verandering. Hiermee deelt Vaassen’s werk een raakvlak met andere disciplines zoals ecologie, geografie, geschiedenis en antropologie. Haar werk was eerder te zien in verschillende groeps- en solotentoonstellingen in binnen en buitenland, waaronder in het Bonnefantenmuseum (Maastricht), SALTS (Basel), Unit 1 Gallery (Londen), en 601Artspace (New York). Ook was ze was resident aan de Jan Van Eyck Academie in 2014-2015.
Wessel Verrijt (Lierop, 1992) maakt sculpturen, architecturale voertuigen, tactiele mobiles en levendige personages. Deze zijn zowel robuust als fragiel, chaotisch en ordelijk. Het lijken levende wezens en suggereren een ritueel of een processie die tot stilstand is gekomen. Als zodanig verkent Verrijt het idee van ‘levende materie’; wanneer lichaam en materie samensmelten en materie menselijke trekken en emoties aanneemt. Dit is een manier om de sculpturen te vermengen met het fysieke lichaam in zogenaamde ‘hybride entiteiten’. Materialen die worden beschouwd als vergeten en achtergelaten, gedreven door consumentisme en industrialisme, bevinden zich in de dode hoeken van onze ecosystemen. In het werk van Verrijt ontwaken ze als een rebellie tegen hun kort geplande leven. In 2021 toonde Verrijt zijn eerste solotentoonstelling Das Leben am Haverkamp in De Haag. Verder volgde hij verschillende residenties in binnen- en buitenland, en zal hij in 2023 een nieuwe serie sculpturen tonen bij de H3H Biënnale (Oosterhout) & CODA Museum (Apeldoorn).
Marenne Welten (Valburg, 1959) woont en werkt in Middelburg. Ze onderzoekt in haar werk de manier waarop emoties, associaties, en herinneringen onze perceptie en betekenisgeving vormen. Ze studeerde af aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost in Breda waarna ze een paar jaar in Antwerpen woonde en werkte. Sindsdien zijn haar schilderijen en collages tentoongesteld in verschillende groeps- en solotentoonstellingen in binnen en buitenland, waaronder op verschillende plekken in New York, in Stedelijk Museum Breda, Albada Jelgersma Gallery Amsterdam en Kunsthalle Lingen. Haar werk wordt momenteel vertegenwoordigd door galeries Harkawik (New York) en Tegenbosch van Vreden (Amsterdam), en wordt ondersteund door het Mondriaan Fonds.
Han van Wetering (Maastricht, 1948) is beeldend kunstenaar en staat onder andere bekend om zijn sculpturen die permanent gevestigd zijn in het centrum van Maastricht. Zo is zijn kleurrijke ensemble van carnavalslieden ’t Zaat hermenieke (1993) te zien is op het Vrijthof. Eerder werden zijn werken getoond bij verschillende galeries in en buiten Limburg. Van Wetering werkt vaak met brons en keramiek, maar is als doorgewinterd kunstenaar en gerenommeerd ‘dwarsligger’ ook vaardig in een andere materialen.
Foto: © Fotomeulenhof
Marenne Welten staat niet op de foto
Pers over
Limburg Biënnale 2024
Voor de pers
Voor persverzoeken, beeldmateriaal en interviewaanvragen voor deelnemende curatoren en kunstenaars kun je contact opnemen met communicatie@marres.org.
