De tentoonstelling Kolkata: Run in the Alley bood een spectaculair artistiek tijdsbeeld van de miljoenenstad Kolkata (voorheen Calcutta) in India.
Het project kwam voort uit het art in residence project CARF, dat in de afgelopen jaren een reeks in Nederland wonende kunstenaars naar Kolkata bracht om onder begeleiding van lokale kunstenaars de stad te verkennen. Tijdens hun werkperiodes raakten de lokale en bezoekende kunstenaars bevriend. In Marres maakten ze een gezamenlijke tentoonstelling waarin hun technieken, disciplines en perspectieven tot een intens gelaagd beeld van de metropool versmelten. In een scenografie van bamboe steigers zijn gegoten bronzen beelden, kartonnen meubilair, harmonicaboeken, posters, tapijten en tekeningen samengebracht. Ook waren er werken te bewonderen van de klassieke meesters Sarbari Roy Choudhury, Ganesh Haloi, Somnath Hore en historische stukken van de vergeten mode vormgever Riten Mozumdar. Geen van de Indiase kunstenaars was eerder te zien geweest in Nederland.
De samenstelling van de tentoonstelling was in handen van de curatoren Praneet Soi en Manuel Klappe.
Kunstenaars & curatoren
Nilanjan Bhattacharya (Kolkata, India, 1968) is een onafhankelijke Indiase filmmaker, kunstenaar en schrijver. Hij produceerde en regis-seerde een aantal bekroonde films en diverse mediakunstwerken. Bhattacharya heeft grote belangstelling voor biodiversiteit, voedselcultuur en inheemse kennissystemen in India en produceerde veel films en kunstwerken met deze thema’s. De filmmaker ontving twee keer de President’s Award of India voor zijn documentaires Under This Sun (2005), en Johar: Welcome To Our World (2010). Andere films zijn onder meer: Bengalis in the World of Fish (2001) en Rain in the Mirror (2012).
Tim Breukers (Breda, Nederland, 1985) studeerde aan de Rijksakademie in Amsterdam. Hij deed residency programma’s bij het Europees Keramisch Werkcentrum (EKWC), CARF, Hotel Maria Kapel, MMCA Seoul en Bus Projects Melbourne. Hij participeerde in groepstentoonstellingen in Museum de Pont in Tilburg, W139, NEST en de Sculpture Biënnale Changwon in Korea. Zijn werk bevindt zich in de collecties van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Centraal Museum Utrecht en het Design Museum ’s-Hertogenbosch.
Saumik Chakraborty (Kolkata, India, 1975) is een interdisciplinair kunstenaar uit Kolkata. Hij werkte als artistiek directeur en scenograaf in meer dan 150 theaterproducties en creëerde een groot aantal veelgeprezen ontwerpen voor grote theaterproducties in Kolkata. Met zijn ontwerpen uit hij zich tegen de machtselite en vóór onderdrukte minderheden, die voortdurend worden gedwongen te verhuizen en nauwelijks op bestaansniveau kunnen functioneren. Zijn eerste solotentoonstelling was Of Lower Heavens, Vaporous Scars in A.M. Art Multi-disciplines, Kolkata, 2018. Groepstentoonstellingen waar hij aan deelnam zijn onder meer Dark Side of the Moon in Gallery1000A, New Delhi, 2022; Strides at Stake in A.M. Art Multi-disciplines, Kolkata, 2020; en Human Ecology and Art in Chattagram, Bangladesh, 2017. Daarnaast werkte Chakraborty mee en was hij deelnemer aan de tentoonstelling moder kono desh nai, moder kono disha nai bij Forum Schlossplatz, Aarau in Zwitserland, 2014. Hij nam ook deel aan locatie specifieke projecten zoals Exploring the Making of Myths in Sunderban, West-Bengalen, 2012.
Arunima Choudhury (India, 1950) studeerde beeldende kunst bij Bikash Bhattacharjee aan het Indian College of Arts, Kolkata, waar ze verschillende media beoefende die binnen de academische syllabus tot -Westerse technieken worden gerekend. Later was ze mede-oprichter van haar eigen kunstopleiding Bihan. Die groeide uit tot een bruisend platform voor leren en experimenteren op diverse gebieden van creatieve expressie. Choudhury stelde haar werken tentoon in de Hert Gallery in de Volksrepubliek China, 2004 en in de solo-expositie Khela bij de Seagull Foundation of the Arts in Kolkata en Londen, 2007 en 2008. Haar meest recente expositie was Dark Edge of Green bij Emami Art, Kolkata, 2022.
Gautam Choudhury (Kolkata, India, 1951) behaalde in 1974 zijn diploma beeldende kunsten van Indian Art College in Kolkata, India. Hij exposeerde in de Birla Academy in Kolkata en Delhi (1990), de Jehangir Art Gallery in Mumbai (1996 en 1998), de HART Gallery in Beijing, China (2004), en de Gallery Charubasona in Kolkata (2020). Hij ontving de Shilpi Samman oeuvreprijs van de overheid van West-Bengalen in India. Sinds 1975 geeft hij kunstonderwijs aan Patha Bhavan, Kolkata. Ook is hij een van de oprichters van het Bihan Center for Visual and Performing Arts in Naihati, India.
Sarbari Roy Choudhury (Ulpur, Oost-Bengalen, India, 1933 – Kolkata, India, 2012) volgde het Government College of Art and Craft, Kolkata, de University of Baroda en de Accade-mia de Belle Arti di Firenze, waar hij in contact kwam met Alberto Giacometti en Henry Moore. Hij combineerde invloeden van Ramkinkar Baij en Prodosh das gupta met die van hun tegenhangers uit de Westerse moderne kunst. Zijn werk bestaat vooral uit gegoten bronzen sculpturen. In zijn werk, dat uiterst abstract en sterk geïnspireerd is door Hindoestaanse klassieke muziek, krijgt de menselijke vorm vaak een droomachtige kwaliteit. Sommigen omschrijven dit als geobjectiveerde gevoeligheid.
Bonno van Doorn (Amsterdam, Nederland, 1977) studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie (2004–2008). Zijn werk was op een reeks locaties te zien, onder meer TOURIST CAVE, C&H galerie in Amsterdam (2018); Dancing Bear, Greylight Projects in Brussel (2014); Supermarket Art Fair in Stockholm (2014); Obviously, 1646 in Den Haag (2013); The Painted Bird, Marres in Maastricht (2017), Bright, Cultuurcentrum Mechelen (2017) en Hungry Eyes, Orbital Residency (2018). Van Doorn doceert aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hij is medeoprichter van ART BAR KIPPY.
Sanchayan Ghosh (Kolkata, India, 1970) behaalde in 1997 zijn mastergraad in beeldende kunsten aan de kunstacademie Kala Bhavan. Ghosh werkte in zelfgeorganiseerde initiatieven in diverse delen van de wereld en onderzocht daar verschuivende relaties tussen arbeid, werkwijze, arbeid en land. Hij nam deel aan de Kochi-Muziris Biennale 2012, de Dacca Biennale in 2016 en Documenta14 in 2017. Geselecteerde solotentoonstellingen zijn onder andere Reversed Perspective: 3 Conjunctures in 2014 en Sisyphus Effect, samen met Experimenter, in Kolkata in 2010. Op dit moment werkt hij als hoofddocent aan de afdeling schilderen van Kala Bhavan.
Nobina Gupta (Jabalpur, India, 1972) behaalde een master- en bachelorgraad in de beeldende kunsten aan de Kala Bhavan, Visva Bharati University in Santiniketan (West-Bengalen), India. Ze nam deel aan diverse nationale en internatio-nale forums: de India Art Fair en de Art Fair Cologne in Duitsland; Art Stages in Singapore; Art Asia Miami, en Art Dubai. Haar werk was verder te zien in de Gallery Sanskriti in Kolkata, Jan Kossen Contemporary Gallery in Basel en Galerie Kashya Hildebrand in Zürich. Daarnaast heeft Gupta bijgedragen aan groeps-tentoonstellingen in het VK, Zweden, Indonesië en India.
Ganesh Haloi (Jamalpur, Oost-Bengalen, India, 1936) bezocht eerst het Government College of Art and Craft in Kolkata, om daarna mee te werken aan het Archaeological Survey of India. Daar kreeg hij de opdracht de wereldberoemde grotschilderingen van Ajanta te documenteren. In 1964 keerde hij terug naar Kolkata om te doceren aan het Art College in Kolkata. Net als Somnath Hore en Roy Choudhury vluchtte ook Haloi van Oost-Bengalen naar Kolkata, toen door de splitsing van Bengalen Oost-Pakistan ontstond, het latere Bangladesh. In zijn werk was er vaak een belangrijke rol voor zijn geboorteplaats, die uitgroeide tot mythische proporties, mogelijk omdat hij er niet naar kon terugkeren.
Somnath Hore (Chittagong, Oost-Bengalen, India, 1921 – Santiniketan, India, 2006) studeerde aan het Government Art College in Kolkata, waar hij later hoofd werd van de afdeling Grafiek en Prentkunst. Als prentkunstenaar in hart en nieren verwierf Hore bekendheid met zijn afbeeldingen van belangrijke historische gebeurtenissen in het Bengalen van de twintigste eeuw. Hij documenteerde als eerste de Bengaalse Hongersnood in 1943, die twee tot vier miljoen mensen het leven kostte. Vanaf de jaren zeventig paste Hore ook sculpturen toe in zijn werk. Met gebruik van diverse artistieke media richtte hij zich gedurende zijn hele carrière op de omvang en diepgang van menselijk lijden en de viering van het leven.
Henri Jacobs (Zandoerle, Nederland, 1957) studeerde aan de AKV|St. Joost Breda, de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam en de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1990–1991 bracht hij een jaar door als artist in residence in het Van Doesburghuis in Meudon, Parijs (Frankrijk). In september 2013 werd het boek Henri Jacobs — Journal Drawings gepubliceerd door Roma Publications, Amsterdam. Het boek vormt een archief van negen jaar tekenen en het verzamelen van afbeeldingen.
Manuel Klappe (1982, Amsterdam, Nederland) studeerde kunstgeschiedenis, filosofie en economie aan de Universiteit van Amsterdam. In 2011 behaalde hij daar de titel Master of Arts. Nadat hij de tentoonstellingen Beeld Hal Werk (2010) en Present Forever (2012) had georganiseerd in de Kromhouthal en een verlaten parkeergarage in Amsterdam, werd hij mede-oprichter van het kunstcollectief KAFANA. In 2013 was hij de eerste deelnemer aan het CARF residency-programma, dat twee van zijn vroegere interesses nieuw leven inblies; de geschiedenis en werking van historische ontmoetingen tussen oost en west, met de nadruk op hun regionale artistieke uitdrukkingswijzen — en het verzamelen hiervan.
Maartje Korstanje (Goes, Nederland, 1982) studeerde aan de AKV|St. Joost in Breda en aan het Sandberg Instituut in Amsterdam (MFA). In 2007 won ze de Prix de Rome, en ze nam deel aan residency-programma’s in Kunsthuis SYB, IBB Curaçao, Europees Keramiek Werkcentrum (EKWC), CARF en ISCP New York. In 2014 werd ze genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Haar werk was te zien in groepstentoonstellingen in GEM in Den Haag, Museum de Pont in Tilburg, ISCP in New York en Marc Straus Gallery in New York. Solo-exposities hield ze onder meer in Upstream Gallery in Amsterdam, de Vleeshal en het Zeeuws Museum in Middelburg, mariondecannière in Antwerpen, Museum Jan Cunen in Oss en het Groninger Museum.
Sachi Miyachi (Tokyo, Japan, 1978) studeerde Kunst en Antropologie aan Wako University in Tokyo, Beeldende Kunst aan de Gerrit Rietveld Academie en aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Haar werk bestaat voornamelijk uit driedimensionale installaties, locatie-specifieke interventies, rituelen en performances, gepresenteerd in musea en kunstinstellingen en in openbare ruimtes. Haar solotentoonstelingen waren onder andere The Hut Next to the Guard’s House in Leiden (2021) en The Fall — Transition into the Better, Van Abbemuseum in Eindhoven (2014). Ze nam deel aan een reeks groepsexposities, waaronder de IJsselbiënnale, De Kapellebaan, DordtYart in Dordrecht en in W139 in Amsterdam. In 2014 werd ze onderscheiden met de Theodora Niemeijer Prijs. Haar publicatie Practising Structures: India werd uitgebracht in 2022.
Riten Mozumdar (Kasur, Punjab, India, 1927 – Santiniketan, West-Bengalen, India, 2006) was een van de belangrijkste kunstenaar-ontwerpers van de Indiase modernistische designrenaissance. In de decennia na India’s strijd voor onafhankelijkheid (de jaren 40 van de vorige eeuw) en in reactie op de sociaaleconomische en culturele opschudding die dit in het land veroorzaakte, benaderde Mozumdar design als een complex natievormend idioom dat gericht is op modernisering en weer tot leven wekken. In deze periode werden verkennende bruggen geslagen tussen India en de wereld op het gebied van politiek, kunst, cultuur, ontwerp, techniek en architectuur. Tussen de jaren 50 en 80 van de vorige eeuw kondigde zijn bejubelde en invloedrijke werk nieuwe esthetische normen binnen India aan. Mozumdar creëerde met verschillende materialen een veelheid aan werken. Hij werkte met metaal en namdahs (gevilte wollen tapijten), maakte houtsnijwerken, beschilderde textiel met de hand of bedrukte het met blokprint of zeefdruk (meubel-stoffen, jurken, sari’s, sjaals), en creëerde houtblokken en meubels. Daarnaast ontwierp hij damesmode die werd geëxporteerd naar diverse landen, waaronder Australië en het Midden-Oosten. In 1955–1956 werkte hij als textielontwerper voor het Finse designbedrijf Marimekko en creëerde talloze originele ontwerpen voor hun collectie.
Benode Behari Mukherjee (Behala, India, 1904–1980) studeerde bij Nandalal Bose aan Tagore‘s Kala Bhavan in Santiniketan. In 1925 werd hij benoemd tot professor aan dezelfde school, waar hij veel bekende Indiase kunstenaars onder-wees, waaronder K.G. Subramanyan, Somnath Hore, Riten Mazumdar en Satyajit Ray. In 1947, het jaar dat -India onafhankelijk werd, werkte hij aan zijn nu beroemde muurschilderingen bij Hindi Bhavan in Santiniketan, die algemeen worden beschouwd als een beginpunt van India’s modernisme na de onafhankelijkheid. Door invloeden uit het westen te combineren met die vanuit het oosten, ontwikkelde Mukherjee een individuele stijl, waarbij hij vaak werkte met zijde als drager, in navolging van het schilderen met gewassen inkt volgens de oude tradities in China en Japan. Mukherjee had al vanaf zijn geboorte problemen met zijn gezichtsvermogen en in 1957 werd hij zelfs volledig blind. Daarna legde hij zich toe op collages.
Sumantra Mukherjee (Kolkata, India, 1981) studeerde in 2005 af aan de Government College of Art and Craft in Kolkata. Zijn eerste solopresentatie was getiteld Cloud 9 in Kolkata (2009), waarna in 2015 NORMAL volgde bij AIR — Het Wilde Weten in Rotterdam en in 2018 Chiriya Chug Gayi Cake in de SoCA Kolkata. Op dit moment is Mukherjee betrokken bij een project over posters in de openbare ruimte, getiteld Mass Q Line, met steun van het Goethe-institute, Kolkata.
Ruchama Noorda (Leiden, Nederland, 1979) studeerde af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en voltooide in 2004 haar master aan het -Sandberg Instituut in Amsterdam. Noorda -promoveerde aan de Universiteit Leiden, waar zij onderzoek deed naar de vroeg twintigste-eeuwse Lebensreform-beweging, een maat-schappelijke beweging die de moderne industrialisatie bekritiseerde en de terug-keer naar de natuur bepleitte. Haar solotentoonstellingen en performances waren onder meer te zien in Galeria Municipal do Porto (2019) in Porto, Mediamatic (2019), Paradiso (2018), De Appel (2016), De Oude Kerk, alle in Amsterdam (2015), Marres in Maastricht (2013), de Stadthausgalerie/Kunsthalle in Münster (2013), Kunstvereniging Diepenheim (2012), Museum de Laken-hal in Leiden (2007) en Museum De Domijnen in Sittard (2003).
Srikanta Paul (West-Bengalen, India, 1971) voltooide in 1998 zijn bacheloropleiding schilderkunst aan de Rabindra Bharati University in Kolkata en zijn master in Prentkunst aan de M.S. University of Baroda in 2001. Hij is gastdocent aan de Rabindra Bharati University, afdeling Grafiek — Prentkunst. Hij nam deel aan veel internationale initiatieven, waaronder TRANSFORM Trondheim International Festival in Noorwegen, Fraternity & Aesthetics in World Art in Istanboel, Turkije, SIPMA (International printmakers & artists) in NYC, en Art at Wharepuke in Nieuw-Zeeland.
Ganesh Pyne (Kolkata, India, 1937–2013) begon zijn artistieke carrière als boekillustrator en cartoontekenaar bij de Madar Mullick filmstudio, waarna hij ging studeren aan het Government College of Art & Craft in Kolkata. Hij groeide op in het oude en dichtbevolkte noordelijk deel van Kolkata. Daardoor kende hij alle straten en steegjes, die soms zo smal waren dat zonlicht er niet in kon doordringen. Omdat hij zich geen kleuren kon veroorloven, bestaat zijn vroege werk voornamelijk uit pentekeningen in zwart en wit. Dit sobere palet, dat hij later uitbreidde met tinten bruin, rood en blauw in tempera, zou hem zijn hele carrière vergezellen. Met zijn poëtische surrealisme van afbrokkelende gevels en oude volksvertellingen creëerde Pyne een unieke stijl waar tegenwoordig veel vraag naar is. De titel van de expositie is afgeleid van het werk dat hier wordt getoond.
Piyali Sadhukhan (Kolkata, India, 1979) studeerde beeldende kunst aan de Rabindra Bharati University en Kala Bhavana, Visva Bharati University. Sadhukhans belangstelling voor lagen van het geheugen, kennis en betekenis toont zich in haar gebruik van alledaagse gevonden voorwerpen en grondstoffen. Haar nieuwe werk richt zich op het individu, waarbij ze verschuift richting de ontastbare, verweerde voorstellingen van vorm. Haar belangrijkste tentoonstellingen zijn Moder Kono Desh Nai, Moder Kono Disha Nai bij het Forum Schlossplatz in Zwitserland (2015), A Room of Her Own bij de Gandhara Art Gallery in Kolkata (2015) en -Urban Narratives in Espace Louis Vuitton in Tokyo (2012). Ze maakte furore met haar enorme Kaliya-installatie voor het Indian museum in Kolkata (2014). In 2021 nam ze deel aan The Artissima Art Fair en in Classical Radical, een tentoonstelling die werd georganiseerd in het Fondazione Torino Musei, in Turijn, Italië. Ook kreeg ze solotentoonstel-lingen in de galerie van Akar Prakar. Sadhukhan werkt ook als artistiek regisseur en scenograaf. Samen met Saumik Chakraborty is zij een veelgevraagde bouwer van tijdelijke paviljoens voor het jaarlijkse Hindoe festival Durga Puja. De pandals worden gebouwd van bamboe steigers als huis voor de godin Durga.
Ushmita Sahu (Kolkata, West Bengal, India, 1973) is directeur en hoofdcurator van Emami Art in Kolkata. Met een graad in de beeldende kunst van Kala Bhavana, Visva Bharati University in Santiniketan, werkte Sahu jaren als kunstenaar, curator, kunstschrijver en onder-zoeker. Ze heeft talloze nationale en internationale projecten op haar naam staan. Ze is een toonaangevend expert met betrekking tot het werk van de modernistische kunstenaar-ontwerper Riten Mozumdar. In 2022 cureerde ze IMPRINT: Riten Mozumdar, een compact retrospectief van het werk van de designer voor Emami Art in Kolkata en Chatterjee and Lal in Mumbai in 2020. Ze ontving een onderzoeksbeurs van de India Foundation for the Arts (IFA) voor haar onderzoek naar Mozumdar en schreef een reeks stukken over hem, waaronder een monografie in het Bengaals. Op dit moment werkt Sahu aan een publicatie over Mozumdar en de geschiedenis van vroeg modernistisch Indiaas design.
Amritah Sen (Kolkata, India, 1973) specialiseerde zich in de schilderkunst aan Kala Bhavana, de faculteit Beeldende Kunsten van Visva–Bharati University in Santiniketan, India. Haar werken waren te zien in groepstentoonstellingen op diverse locaties in India, Zuidoost-Azië, Europa en de VS. Tot nu toe heeft ze tien solotentoonstellingen gehouden in Kolkata, New Delhi en Mumbai, en deelgenomen aan diverse kunst-beurzen, waaronder de Dhaka Art Summit en India Art Fair. Ze werkte mee aan onderzoeksprojecten die werden georganiseerd door Khoj Kolkata, Art Ichol in Maihar, Hamdasti in Kolkata, Shop-art Art-shop in Himachal Pradesh, en NexUs in -Kathmandu. Ze was finalist in de Sovereign Asian Art Award, Hong Kong (2018 en 2020). Momenteel specialiseert ze zich in het maken van kunstenaarsboeken.
Sarbajit Sen (Chinsurah, India, 1958) beschrijft zichzelf als een maatschappelijk wetenschapper “wiens vergrootglas grafisch is ingesteld.” Hij studeerde Engelse Literatuur aan Kolkata University en heeft twee passies: beeldromans en film. Jarenlang tekende hij politieke cartoons en stripverhalen voor Engelse dagbladen in de stad. Zijn eerste stripboek werd geëxposeerd bij BD in Zwitserland. Carbon Katha, een beeldroman over klimaatbeleid, werd uitgebracht in 2010. Zijn werk was te zien op MANGASIA, Wonder-lands of Asian Comics (BARBICAN, Londen). Zijn eerste solotentoonstelling van art cartoons — getiteld Heritage Calcutta — werd tentoongesteld in Kolkata en aan de Kala Bhavan, Santiniketan. Sen is een van de redacteuren van LONGFORM, een bloemlezing van beeldverhalen.
Paula Sengupta (Londen, Verenigd Koninkrijk, 1967) studeerde af in de schilderkunst aan het College of Art in New Delhi, en vervolgde haar studies met een master en doctoraal in Prentkunst aan Kala Bhavana in Santiniketan Opgeleid als prentkunstenaar, omvat haar werk broadsheets, kunstenaarsboeken, objecten, installaties, animaties en community-art projecten. Sengupta is auteur van The Printed Picture: Four Centuries of Indian Printmaking uitgegeven door DAG in New Delhi, en van Foreign & Indigenous Influences in Indian Printmaking, uitgegeven door LAP Lambert Academic Publishing in het Duitse Saarbrücken. Ze heeft ook bijgedragen aan talloze publicaties en heeft als curator een reeks grote projecten op haar naam staan. Momenteel is zij professor op de afdeling Grafiek — Prentkunst van Rabindra Bharati University, Kolkata.
Praneet Soi (Kolkata, India, 1971) verhuisde in 2002 naar Nederland om te gaan studeren aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Sindsdien volgt zijn praktijk een pendelbeweging die voortkomt uit zijn heen en weer reizen tussen Amsterdam en Kolkata. In zijn multidisciplinaire werk onderzoekt hij sociale en economische patronen uit zijn directe omgeving. Recente tentoonstellingen zijn onder meer de Berlin Biennale 2022, Positions 6: Bodywork in het van Abbe Museum, Eindhoven, 2020–21, Anamorphosis: Notes from Palestine, Winter in the Kashmir Valley at Mosaic Rooms in Londen, 2019 en Third factory; From Kashmir to Lisbon via Caldas in het Gulbenkian Museum, 2018. In 2011 was Soi een van de vier kunstenaars die India vertegenwoordigde op de Biënnale van Venetië.
Arthur Stokvis (Groningen, Nederland, 1981) studeerde aan de Academie Minerva in Groningen en aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent, België. Zijn werk bestaat uit schilderijen en muurschilderingen. In 2022 was hij mentor van pas afgestudeerde kunstenaars in het kader van het Apprentice/Master-project van Kunstpodium T. In 2022 werd zijn werk getoond in Nieuw Dakota, Galerie Fleur & Wouter, Amsterdam en in Willem Twee, Den Bosch. Hij is mede-initiatiefnemer van de expositieruimte Art Bar Kippy in Amsterdam.
Koen Taselaar (Rotterdam, Nederland, 1986) studeerde af aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Zijn werk is opgenomen in diverse collecties, zoals Museum Voorlinden, het TextielMuseum, en het Staatsmuseum De Hermitage in St. Petersburg. Onlangs hield hij een solo-expositie in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam. In 2020 werd hij genomineerd voor de NN Art Award. Na jarenlang vele technieken te hebben verkend en deel te nemen aan een reeks residencies, gebruikt Taselaar nu zijn brede waaier aan vaardigheden om zijn blikveld verder te verbreden.
Overzicht tentoonstelling
Over de interviewserie
Hierover vindt je een reeks interviews met de curatoren en kunstenaars van de tentoonstelling Kolkata: Run in the Alley. Deze interviews werden afgenomen door Lipika Bansal, die met de kunstenaars sprak over hun artistieke visie, hun artistieke proces en hun ervaring en verhalen over het werken in interdisciplinaire teams tijdens de CARF residentie in Kolkata.
Over de auteur
Lipika Bansal is oprichter van Textiel Factorij. Ze is artistiek onderzoeker en sociaal ontwerper. Met haar werk onderzoekt ze kunst- en ambachtsculturen van India en Nederland, het erfgoed, de oorsprong en de lokale betekenis ervan. Lipika’s praktijk is gebaseerd op theorie, orale tradities en veldwerk. Ze gebruikt co-creatie en artistieke onderzoeksmethoden, zoals (digitale) storytelling – en schrijven met een focus op design voor empowerment en verandering. Lipika’s werk is interdisciplinair van aard: er zijn deskundigen uit alle disciplines bij betrokken, variërend van kunstenaars, ontwerpers, ambachtslieden, makers, starters, amateurs, biologen en wetenschappers. Hun expertise vertegenwoordigt een manier van kijken naar de wereld die het werk verrijkt, gebaseerd op lokale kennis, lokale materialen en wederkerigheid.
Interviews
Voor de pers
Voor persverzoeken, beeldmateriaal en interviewaanvragen voor deelnemende curatoren en kunstenaars kun je contact opnemen met Julie Cordewener: julie.cordewener@marres.org.
Partners / met dank aan
Kolkata: Run in the Alley wordt mede mogelijk gemaakt door Mondriaan Fonds.