Touching with your eyes,
seeing with your hands
De tentoonstelling Táctica Sintáctica is gecureerd door Mariano Mayer, in samenwerking met kunstenaar Diego Bianchi, wiens werk tevens getoond wordt in de tentoonstelling. Táctica Sintáctica gaat tegen de regels van het museum in om het lichaam de ruimte te geven. De kunstwerken staan verspreid over de ruimtes, sommige gedeeltelijk verborgen, andere kunnen alleen worden bekeken wanneer je bereid bent te hurken, te klimmen of te knielen.
Diego Bianchi grijpt elke gelegenheid aan om de bezoekers wakker te schudden, te verrassen en aan te raken. Voor deze tentoonstelling transformeert hij samen met dichter en curator Mariano Mayer een selectie kunstwerken uit de Museo CA2M Collection en de ARCO Foundation Collection (Spanje). De selectie bevat werken van David Hockney, Julia Spínola, Dan Flavin, Dora García, Jimmie Durham, Günther Förg, Zoe Leonard, Bruce Talamon, Joachim Koester en vele anderen. Gecombineerd met het werk van Bianchi past het geheel in een nieuwe strategie (táctica) van het loslaten (sintáctica). Door de werken in de collectie in een nieuw kader te zetten ontregelen ze ook de identiteit en sensualiteit van de lichamen eromheen. Táctica Sintáctica zet op deze manier aan tot beweging en spel en genereert oneindig veel nieuwe perspectieven. De radicale vraag is: Wat voor beweging en identiteiten liggen verborgen en worden weerspiegeld in kunsttentoonstellingen? En wat wil het lichaam zelf?
‘Táctica Sintáctica zit vol goede ideeën. Bianchi brengt de lichamelijkheid terug in het museum door van de toeschouwer te verlangen dat hij/zij onder houten stellages kruipt (en dus letterlijk kruipt voor de kunst), zich langs wanden wurmt om videowerk te zien of het hoofd knakt om schots en scheef gehangen werken goed te kunnen zien.’
– NRC
Overzicht tentoonstelling
Diego Bianchi – My Internal Chair (midden) en Double Hole Object (rechts)
(Foto: Gert Jan van Rooij)
(Foto: Rob van Hoorn)
Diego Bianchi en Mariano Mayer:
‘Het begon allemaal als een spel. We wilden een compleet landschap van werken in een museum opbouwen. Een landschap bestaande uit heterodoxe elementen, hoog op elkaar gestapeld, die dienen als kritiek op de klinische en neutrale manier waarop kunstwerken worden tentoongesteld. We wilden de tijd nemen om ons voor te stellen dat werken weer dingen van de wereld waren. Daarbij begonnen we ze te zien als circulerende deeltjes, blootgesteld aan licht of gevaar. Door de gevoelige band die we met objecten herstellen, kunnen we onze tastbaarheid en herinnering herontdekken. Om te voorkomen dat onze tactiele emoties een waas worden die de werken overspoelen, moesten we materialen gebruiken die onafgewerkt, zacht, warm, koud, hard, ruw waren. De materialen strelen, masseren, verlengen; andere vormen vinden in de herhaling, in het aanraken en voelen, in de gebaren. Sculpturale objecten belichamen een moment in de tijd; ze leren ons denken met onze handen. Met onze ogen ontdekken we de afstand die bestaat tussen ons lichaam en wat we willen aanraken. Ze hebben niets te maken met ons visuele genot; ze meten alleen hoe ver of dichtbij datgene is wat we willen aanraken.’
Táctica Sintáctica is de tweede in een reeks re-makes die Marres in 2020 begon met de tentoonstelling Codex Subpartum. Táctica Sintáctica begon in 2022 als onderdeel van de serie Dubbing the Voice van het Museo Centro de Arte Dos de Mayo in Madrid. In de serie worden kunstenaars uitgenodigd om een nieuw perspectief op de collectie te geven. Hierdoor worden de collecties als het ware opengemaakt worden voor een nieuw discours. Het opnieuw invullen en inrichten van deze tentoonstelling in Marres markeerde de tweede fase van dit discours. Hier bood de ingreep immers geen perspectief op een verankerde verzameling, maar toonde het een groepstentoonstelling die los van institutionele banden functioneerde.
Kunstenaar & curator
Diego Bianchi (Buenos Aires Argentinië, 1969) studeerde grafisch ontwerp aan de Universiteit van Buenos Aires en werkt sinds 2003 als beeldend kunstenaar en docent. Tot zijn meest opmerkelijke tentoonstellingen behoren INFLATION, Liverpool Biënnale (2021); Sauvetage Sauvage en Softrealism, Galerie Jocelyn Wolff (Parijs, 2020 & 2019); Museo Abandonado: Barrio Kronfus, Bienal Sur 2019 (Argentinië); The Enchanting Now, Museo de Arte Moderno de Buenos Aires (2017); WasteAfterWaste, Perez Art Museum (Miami, 2015); Suspensión de la incredulidad, Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires (2015); Under de Si, in samenwerking met Luis Garay (Matadero, Madrid, 2018, Wienner Festwochen, Oostenrijk en Bienal de Performance, Buenos Aires, 2015); El trabajo en Exhibición, Galerie Jocelyn Wolff (Parijs, 2015); Into the wild meaning, Visual Arts Center (Austin, 2013). Zijn werk is ook te zien geweest op de 13e Istanbul Biënnale van Istanbul (2013); 11e Biënnale van Lyon (2011) en de 10e Biënnale van Havana (2009). Sinds 2009 geeft hij les in het Artists Program aan de Universidad Torcuato Di Tella en workshops en symposia bij andere instellingen. Hij publiceerde ook boeken, waaronder Enlarge. Diego Bianchi Works 2003-2010 (KBB, 2011); RUB. Perspectivas sobre la obra de Diego Bianchi, onder redactie van Inés Katzenstein (Motto, 2018); Diego Bianchi, El presente está encantador(Museo de Arte Moderno de Buenos Aires, 2019) en Táctica sintáctica (Museo CA2M, 2022). Hij nam deel aan The Programme of Visual arts Rojas-UBA-Kuitca 2003-2005 (Buenos Aires) en The Skowhegan School of Painting and Sculpture (Maine, 2006).
Mariano Mayer (Buenos Aires, Argentinië, 1971) is dichter en onafhankelijk curator en woont sinds 2002 in Madrid. Zijn meest recente curatorprojecten omvatten Un lento venir viniendo, Cap I . Colección Oxenford (MAC Niterói, Brazilië, 2022); Amplitud de contexto with Manuela Moscoso (ARCOmadrid 2023/2022); Tiempo produce pintura – pintura produce tiempo. Álex Marco (Espai d’Art Contemporani, Riba-Roja, 2022); Azucena Vieites. Playing Across Papers (Sala Alcalá 31, Madrid, 2020); En el ejercicio de las cosas, met Sonia Becce (Plataforma Argentina ARCOmadrid 2017); La música es mi casa: Gastón Pérsico (MALBA, Buenos Aires, 2017); Isla de Ediciones (arteBA, Buenos Aires, 2017/2016) and Plano, peso, punto y medida (Universidad Torcuato Di Tella, Buenos Aires, 2011). Publicaties omvatten Fluxus Escrito (Caja Negra, Buenos Aires, 2019); Justus (Diputación de León and Instituto Leonés de Cultura, 2009); Fanta (Corregidor, Buenos Aires, 2002). In 2016 was hij Curating Professor van het kunstenaarsprogramma Universidad Torcuato Di Tella, Buenos Aires.
Pers over Táctica Sintáctica
Voor de pers
Voor persverzoeken, beeldmateriaal en interviewaanvragen kun je contact opnemen met Julie Cordewener: julie.cordewener@marres.org.