My Practice, My Politics
De mens is een politiek dier. Berekend of onbedoeld, expliciet of impliciet, er is een ingebouwde politieke dimensie in alles wat we doen. My Practice, My Politics onderzoekt hoe kunst, ook, inherent is aan politiek.
Binnen deze opdracht wil ik de manier onderzoeken waarop het persoonlijke en het politieke elkaar kruisen; hoe deze werelden samen komen in de kunst, in de kunstpraktijk en in de context waarin kunst wordt aangetroffen.
Binnen het project zullen verschillende tegenstellingen worden geconfronteerd: rationeel versus emotioneel, subjectief versus objectief, privé versus publiek, egoïstisch versus altruïstisch. Met andere woorden, het project zoekt naar manifestaties, interfaces en uitwisselingen, tussen ‘mij’ en de ‘anderen’.
My Practice, My Politics zoekt naar manieren om de wijze waarop kunstenaars werken en zich positioneren, op wat uiteindelijk een politieke toneel is, inzichtelijk te maken – de kanalen die ze gebruiken, de taal en de tools die zij gebruiken, de esthetiek die zij uiten, en het publiek waarmee zij zich engageren. Van bijzonder belang is de rol van de subjectiviteit in het vertellen van politieke verhalen, de relatie tussen esthetiek en politiek, en de noodzaak van de echte wereld voor imaginaire alternatieven.
De tentoonstelling zal niet alleen proberen te reflecteren op de huidige kunst scene, maar ook op de huidige stand van politieke zaken. Door te kijken naar wat kunstenaars aan het doen zijn hoop ik dat we inzicht kunnen krijgen in wat er gebeurt in de politiek van vandaag (en wat er kan gebeuren in de nabije toekomst).
Tegelijkertijd zal het project manieren onderzoeken waarin de tentoonstellingspraktijk en politieke uitingen elkaar overlappen. De intentie is niet om een politieke statement in het bijzonder te maken, maar om de manier waarop politieke uitspraken worden gedaan te bestuderen en na te denken over welke politieke verklaringen en methoden relevant zijn voor vandaag de dag.
Deze voorgestelde richting is een uitgangspunt, die onvermijdelijk zal worden aangepast en misschien zelfs helemaal veranderd. Het is een hypothese. Door te streven naar een expliciet argument (een visuele of ruimtelijke essay misschien), zal Marres Currents #3 niet alleen opkomende talenten presenteren, maar ook bijdragen aan de huidige discussies over de rol van de kunstenaar in het politieke veld. De presentatie zal een positie formuleren die kan worden bediscussieert en uitgediept.
— Agata Jaworska, Ina Hollmann, Eva Jäger en Guillemette Legrand