Superstition
Als u zout morst, gooit u dan een beetje over uw schouder? Klopt u af op ongeverfd hout om ongeluk af te wenden? Doet u een wens als u de kaarsjes op uw verjaardagstaart uitblaast? En wat gebeurt er als u op de voegen tussen de stoeptegels stapt, een spin dood maakt, een spiegel in duizend stukjes laat vallen of binnenshuis uw paraplu openklapt?
Curator, kunstenaar en magisch denker Erich Weiss stelde voor dit onderwerp een internationale sterrencast samen: Nina Beier & Simon Dybbroe Møller, Otto Berchem, Pierre Bismuth, Santiago Borja, Ulla von Brandenburg, Stefan Brüggemann, Lilibeth Cuenca Rasmussen, Keren Cytter, Uri Geller, Joachim Koester, Germaine Kruip, Nils Nova, Joanna Piotrowska, John Stezaker en Mungo Thomson.
Kunstenaars zijn van oudsher geïnteresseerd in verschijnselen die zich niet door logica laten verklaren. De surrealisten waren geobsedeerd door het analyseren en de creatieve mogelijkheden van droomtoestanden. Schrijvers als Antonin Artaud, William S. Burroughs en Alan Ginsberg gingen (soms met behulp van drugs) op zoek naar de grenzen tussen realiteit en fictie. En de regisseurs Ingmar Bergman en Andrei Tarkovski wisten de invloed van bijgeloof op de fantasie en het bewustzijn op film vast te leggen.
Superstition, een tentoonstelling over bijgeloof, magie en illusie. Kunstenaar Nils Nova verdraaide de werkelijkheid. Hij zette de kamer op zijn kop. Stefan Brüggemanns suggereerde dat zijn werk vernietigd wordt als je wegkijkt. Germaine Kruip’s fascinatie voor spiegels was in haar werk terug te zien. En in de video’s van Joanna Piotrowska gebeurde eigenlijk niets, maar er ging toch een dreiging van uit.
Valentijn Byvanck ontmoette Erich Weiss meermaals in de aanloop naar Superstition. In Erichs surrealistische verbeelding zijn toeval, gezichtsbedrog, magie, het onderbewuste, esoterie en bijgeloof met elkaar verknoopt. En niets is wat het lijkt. Een interview met de curator is terug te vinden in het cahier.
Performance tijdens opening
Voor Superstition koos Erich Weiss ook een performance uit. Het muziekstuk Crickets van Mungo Thomson werd tijdens de opening live uitgevoerd door studenten van het Conservatorium Maastricht, onder leiding van Roderik Povel.
Curator Erich Weiss
Erich Weiss (BE, º6.6.66) had als kunstenaar exposities bij Hans & Fritz Contemporary in Londen, VK (2018), Scope in Kopenhagen, DK (2017), Museo Experimental El Eco, MX (2016/2017), Galerie Bernhard Bischoff in Bern, CH (2016), Filmmuseum München, DE (2010), MARTa Herford, DE (2009), MACBA Barcelona, ES (2009) en Muzeul National de Artă Contemporană in Boekarest, RO (2007). Droeg als curator onder andere bij aan Cravan Maintenant! en Rineke Dijkstra, beide in Museu Picasso Barcelona (2017), Huis Sonneveld in Rotterdam, NL (2016/2017), Fantastic Art in Belgium, Tokyo/Utsunomiya/Kobe, JP (2017), Surrealism & Beyond, Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, NL (2016) en The Star Alphabet of ELT Mesens, Mu.ZEE in Oostende, BE (2012/2013).
Met dank aan
Danish Arts Foundation, Pro Helvetia en het Mondriaan Fonds, het publieke stimuleringsfonds voor beeldende kunst en cultureel erfgoed. Het Mondriaan Fonds droeg middels het experimenteerreglement bij aan het honorarium van de kunstenaars.
